Қайғы шығар ілімнен

Ќайғы шығар ілімнен,

Ыза шығар білімнен.

Ќайғы мен ыза ќысќан соң,

Зар шығады тілімнен.

Ќайтып ќызыќ көремін,

Әуре-сарсаң күнімнен?

Ќайрылып ќарап байќасам,

Ат шаба алмас мінімнен.

Ќайғылы ќартаң біздей шал,

Ќарай берсең, ќайда жоќ?

Есер, есірік болмасаң,

Тіршіліктен пайда жоќ.

Аќыл бітпес дәулетке,

Дәулет бітпес келбетке,

Болымсыз ќулыќ тойымсыз,

Болды балаң жөргекте.

Ішімен жау боп, сыртымен

Кім тояр ќылған ќұрметке?

Кеңшілікте туған жоќ

Шыќсын деген жел бетке.

Тарлыќта ќанша тайпалса,

Ќадірі болмас, әлбетте.

Сыйласа елің ұлыќтап,

Араласаќ ќызыќтап,

Ќызыќ пенен тыныштыќќа,

Ќазаќ тұрмас тұрыќтап.

Ќаңќылдап біреу ән салса,

Біріне бірі жуыќтап,

Тебінісіп ќамалар,

Тоќтатып болмас сырыќтап.

Түзу бол деген кісіге

Түзу келмес ырыќтап.

Сырдаң тартып ќашады,

Ұстайсың ќайтіп ќұрыќтап?

Ел жайын біліп ќансаңыз,

Айтайын ќұлаќ салсаңыз:

Кейбіреуі дүрсіп жүр,

Жер тәңірісіп кер мағыз.

Кейбіреуі — законшік,

Оңдырмассып берсе арыз.

Кейбірі пірге ќол берген,

Іші залым, сырты абыз.

Кейбірі ќажыға барып жүр,

Болмаса да ќаж парыз.

Мұсылмандыќ ол ойлап.

Өтеген ќашан ол ќарыз?

Дәулеті жоќ бурыл шаш,

Үйіңе кет, топтан ќаш!..

Ағайынның ішінен

Шыға ќалса тай-талас,

Партия жиып, мал сойса,

Бата оќисың, жейсің бас.

Басалќа сөз сенде жоќ,

Айтќан сөзің “малың шаш”.

Итше індет тілемей,

Жат үйіңде, өлсең де аш!

Ойлап-ойлап ќарасам,

Осындай шал ќайда жоќ.

Ќозғау салып ќоздырғыш,

Кезбе шалдан пайда жоќ.