Білімдіден шыққан сөз

Білімдіден шыққан сөз

Талаптыға болсын кез.

Нұрын, сырын көруге

Көкiрегінде болсын көз.

Жүрегі — айна, көңiлі — оят,

Сөз тыңдамас ол баяу.

Өз өнері тұр таяу,

Ұқпасын ба сөзді тез?

Әблет басқан елерме

Сөзге жуық келер ме?

Түзу сөзге сенер ме

Түзелмесін білген ез?

“Айтшы-айтшылап” жалынар,

Ұққыш жансып шабынар.

Ұқпай жатып жалығар

Ұйқылы-ояу бойкүйез.

Жас баладай жеңсікқой,

Байлаулы емес ақыл ой,

Ойлағаны — айт пен той,

Ыржаң-қылжаң ит мінез„

Сұлу қыз бен я батыр

Болмаған соң, тәңрі алғыр,

Шығып кетер, я қалғыр,

Оған ақыл — арам без.

Жақсыға айтсаң, жаны еріп,

Ұғар көңіл шын беріп,

Дертiң ішіне ем көріп,

Неге алтынды десін жез.

“Ой, тәңір-айшыл” кер есек,

Қулық, сұмдық не өсек

Болмаған соң, бір есеп —

Мейілі қамқа, мейілі бөз.